از سوی دیگر او سالها پیش آلبوم «آواز اساطیر» را روانه بازار کرده بود. این آلبوم که به نامهای «شاهنامه کردی» و «نغمههای ساسانی» نیز معروف است با آهنگسازی و نوازندگی علیرضا فیض بشی پور و خوانندگی شهرام ناظری در سال ۱۳۷۹ منتشر شد. این اثر دربردارنده مقامهای باستانی ساز تنبور است. همچنین اشعار آن برگزیده ای از شاهنامه است. آخرین اجرای شهرام ناظری از شاهنامه به اسفند سال 1389برمیگردد. او در آن زمان درباره کنسرتش به حاضرین گفت: از سه سال پیش کار روی شاهنامه را آغاز کردم و در فستیوالهای مختلف جهانی روی صحنه بردهام اما برای باراول است که توسط من شاهنامه فردوسی در این کنسرت و درتهران اجرا میشود. او در همان سال به اجرای شاهنامه فردوسی بهصورت تلفیقی از آواهای باستانی به شرح پادشاهی ضحاک، تولد فریدون، مجنونی (تلفیقی با نقالی) و کاوه آهنگر (برافراشتن درفش کاویانی) پرداخت. حال بعد از گذشت دو سال شهرام ناظری مجددا داستان ضحاک و پادشاهی ضحاک را روایت کرد. او در ابتدای کنسرت درباره این اجرا گفت: برنامهای که در پیش داریم بخشی از شاهنامه فردوسی، یعنی داستان ضحاک است که با یک گروه مقامی اجرا میشود و بخشی از این داستان را روایت خواهیم کرد.
اجرای این بخش شاهنامه خوانی به آهنگسازی فرید الهامی و با همراهی یک گروه 9نفره در دهم و یازدهم اسفند ماه در برج میلاد صورت گرفت و امروز هم ادامه دارد. گروه جوان شهرام ناظری از سازهای دیوان(صابر نظر گاهی)، عود (سعید نایب محمدی)، کمانچه مقامی(یونس پاکنژاد)، تنبک و سازهای ابداعی(فرهاد صدری) و دف(شهریار نظری) بهره می برند و شوالیه آواز ایران آواهای خود را براساس تلفیقی از آواهای باستانی هوره، مور و... اجرا میکند. با این حال شهرام ناظری معتقد است که کار موسیقایی روی شاهنامه نیازمند یک گروه بزرگ و صرف وقت بسیار است، او در ادامه با مسئولان سخن گفت و از آنها خواستار حمایت در زمینه شاهنامه شد؛ «امیدوارم واحدهای فرهنگی از چنین برنامههایی حمایت کنند تا بتوان از یک ارکستر بزرگ و امکانات فرهنگی بیشتری استفاده کرد چرا که اجرای شاهنامه طی ۱۰۰ سال گذشته بنا به دلایل تاریخی و... در موسیقی وجود نداشته است.»
به گفته ناظری تا به امروز هیچیک از خوانندههای کشور آنطور که باید و شاید روی شاهنامه کار نکردهاند، او در ادامه تصریح کرد: «من از شش سال پیش نخستین قدم را در این راه برداشتم، چون در کشورهای دیگر بهمراتب این کار را اجرا کردم و فیلمهای آن هم در اینترنت پخش شد، بالاخره مجوز اجرای ضحاک در تهران را برایم صادر کردند.» از نظر این آهنگساز شاهنامه فردوسی دارای یک حس انسانی و بشری است که میخواهد با ظلم و بیعدالتی مبارزه کند. او پیش از اجرای کنسرتش به دشواریهای ساخت موسیقی سنتی در فضای شاهنامه اشاره کرد: شاید بهدلیل اینکه در موسیقی سنتی با فضای شاهنامه دچار مشکل میشدیم، موسیقی مقامی را انتخاب کردیم. از طرفی هنوز رد پای شاهنامه در قومیتهای ایران وجود دارد. اجرای داستان ضحاک پیش از این در جشنواره موسیقی سان فلوران، فز مراکش و جشنواره تاریخی کارتاژ تونس برگزار شده بود.